En toen werd de roze wolk zwart…

Nieuw leven! Leuke knulletjes, knappe dametjes… het maakt mij niet uit voor wie ik een mooie Box of Memories mag maken. Elke keer opnieuw geniet ik er weer van een uniek exemplaar te schilderen. Superleuk! Wanneer de ontvangers dan ook nog eens heel erg blij zijn met het eindresultaat, dan is de cirkel rond, toch?
Maar soms loopt het anders. En dan wordt de roze wolk waarop je als ouders hoopt te zitten ineens zwart… heel zwart. En dat een Box of Memories in dat geval een heel andere lading heeft, dat begrijpt iedereen.

Alweer een tijdje geleden maakte ik een Box of Memories voor Devon. Een heerlijk kereltje waar ouders erg van genoten. Maar na 3,5 maand werd Devon ziek. Na vele doktersbezoeken en onderzoeken verder kwam daar ineens de dreun… leukemie. De grond zakt onder je voeten vandaan. Het gevecht zou zwaar worden. Wonder boven wonder deed Devon het beter dan iedereen had verwacht. Chemo’s deden hun werk, Devon hield zich sterk. Ook een stamceltransplantatie moest worden ondergaan. Met donor cellen van zijn grote broer. En dit ging goed! Het leven kon weer beginnen, genieten van een kind zonder leukemie.

Een week voor Devons eerste verjaardag, was daar een recidief. En weer ging Devon de medische molen in en onderging hij weer alles. Sterk als hij was! Devon zou een nieuwe stamceltransplantatie moeten ondergaan. Ditmaal niet van een bekende donor. Maar deze moest eerst nog met spoed gezocht worden. In de tussentijd kreeg Devon medicatie. Een dag na de MH17 ramp, werd de droom op een gezond leven voor ouders echter ook een ramp.
In de ochtend werd Devon niet lekker. Het ziekenhuis werd gebeld, ze konden langs komen. Nog even de spullen bij elkaar pakken, oppas voor de oudste kinderen regelen en gaan. Maar zover kwam het niet. Het werd een storm van telefoontjes naar 112, ambulances, politie, traumahelikopter en een reanimatie. Devon vocht voor zijn leven en was uiteindelijk stabiel. Voor hij de ambulance naar het ziekenhuis in ging, brabbelende hij nog wat tegen zijn broer en zus. Eenmaal in het ziekenhuis ging het mis. Devon werd weer gereanimeerd, onder toezicht oog van papa, mama en opa. Maar na 45 minuten hard strijden, glipt Devon er tussen uit.

Dagelijks maakt Devon nog deel uit van het gezin. Zijn verjaardag wordt gevierd en voor zijn tweede verjaardag had de familie een cadeau voor het gezin. Een Box of Memories. Het ontwerp was naar aanleiding van zijn geboortekaartje. Een box voor herinneringen aan Devon. De box staat al sinds 5 mei 2015, de dag dat Devon zijn tweede verjaardag had moeten vieren, in de slaapkamer van zijn ouders. Met spullen van Devon. ‘Regelmatig kijken we in de box, pakken we zijn spulletjes en voelt het weer alsof het nooit anders was’.

Een oprecht – Dank je wel – voor ouders voor het delen van hun verhaal.